A/B/C Correctieschaal – A/B/C Frequentie weging – A/B/C Weegfilter – A/B/C Detectiemodus

Om te bepalen of een geluid zorgt voor geluidshinder is het van belang om een juiste meting te doen. Wat voor de een overslast is kan voor de ander weer geen hinder geven. Anders dan bij bijvoorbeeld honden en katten is het menselijke gehoor minder gevoelig voor hele lage/hoge frequenties. Om geluidsoverlast vast te stellen moet dus rekening gehouden worden met de capaciteiten van het menselijke gehoor. Alle decibelmeters hebben daarom een A correctieschaal / A-schaal / weegfilter / frequentie weging die vergelijkbaar is met het hoor vermogen van het menselijke oor. Hierbij wordt door de decibelmeter de hoge en lage tonen minder mee gewogen dan de middentonen. De gemeten waarden worden dan ook wel getoond als dB(A) inplaats van dB.

Deze correctie is echter niet genoeg, want zodra het geluid/omgevingsgeluid harder wordt is het menselijke oor gevoeliger voor lage tonen. Omdat bij de A-schaal deze lage tonen minder mee worden gewogen klopt deze metingen natuurlijk niet meer. Voor geluid van 55 tot 85 dB is er hier om een B correctieschaal (B-schaal) ontwikkeld en voor geluid van boven de 85 dB de C correctieschaal (C-schaal). Deze C-schaal wordt met name gebruikt als het omgevingsgeluid veel harde en lage tonen bevat zoals bijvoorbeeld in een fabriek of in een discotheek/muziek evenement met veel lage tonen (bass). Doordat deze lage tonen een groter bereik hebben hebben er in verhouding ook meer mensen last van

Waar gemeenten/steden eerder alleen een maximum geluidsniveau hanteerden in dB(A) wordt dit tegenwoordig vaak gedaan in zowel de A-schaal als C-schaal. Met name voor muziek genre’s met harde bassen zorgt dit er voor dat de bassen naar beneden worden bijgeschaafd en het overlast voor de omgeving afneemt

Sommige decibelmeters hebben daarnaast de mogelijk om naast bijvoorbeeld een A- of C-schaal een F-schaal in te stellen. Deze F-schaal staat voor flat/lineair. Hierbij wordt er geen correctie uitgevoerd.